سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 
درباره وبلاگ


عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی فسا،مترجم،مؤلف،خوشنویس
آرشیو وبلاگ
لوگو
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی فسا،مترجم،مؤلف،خوشنویس
آمار وبلاگ
  • بازدید امروز: 507
  • بازدید دیروز: 215
  • کل بازدیدها: 2330440



زبان * خط * سخن * صفحه شخصی : ابوالقاسم آوند




چرا‏استرس‏اعصاب‏شما‏را‏خراب‏می‏کند؟

     قابل ملاحظه ترین جنبه این تغییر، این است که به نظر می‌آید به چندین جلسه روزانه نیاز داشته باشد. فرآیند عادت کردن، تشخیص داده می شود از نشانه های ظاهری رام کردن استرس مانند لرزش و کوشش برای گاز گرفتن هر یک از انگشتان که گاه گاهی به سیستم دفاعی دندانی خیلی نزدیک می شوند. همچنین، چندین روز صرف عادت کردن مکرر می‌شود. کاهش در تعداد گیرنده های نور آدرنالین می‌تواند زمینه این فرآیند عادت کردن باشد، بدین معنی که تغییرات در گیرنده ها ممکن است قسمتی از سازگاری با استرس باشد. Page 1

n      ما اکنون می دانیم که این ممکن است اتفاق بیفتد. زمانی که نور آدرنالین با گیرنده های آدرنال از نوع B یک سلول عصبی پیوند می‌دهد، سلول AMP حلقوی بیشتری و یک ترکیب مهم تولید می‌کند که یک محدوده وسیع از واکنشهای بیوشیمیایی درون سلول را تنظیم می‌کند که شامل تولید و آزاد کردن انتقال دهنده های عصبی است پس از استرس مکرر، اما نورآدرنالین توانایی کمتری دارد برای تحریک سلول برای تولیدAMP حلقوی، به وسیله ایجاد پیوند با گیرنده های آدرنالین B و تغییر تولید AMP حلقوی، نور آدرنالین با فرآیندهای بیو شیمیایی کنترل کننده عملکرد سلول های عصبی هدف، یک تماس مستقیم دارد. بنابراین استرس نه فقط آزاد کردن نورآدرنالین را افزایش می‌دهد بلکه بر سلول های هدف تأثیر می گذارد به وسیله کم کردن حساسیت گیرنده های آدرنال B آنها به نورآدرنالین.

n      در این لحظه، ما باید با مسئله بزرگ دیگری مقابله کنیم. نورآدرنالین واقعاً چه کاری در مغز انجام می‌دهد؟ آیا آزاد شدن افزایش یافته این انتقال دهنده عصبی برای تأثیرات غیر مطبوع استرس مسئول است یا به ما کمک می کند تا برآنها غلبه کنیم؟ پاسخ این سؤال واضح نیست و عقیده علمی شدیداً مختلف است.

در این لحظه، ما باید با مسئله بزرگ دیگری مقابله کنیم. نورآدرنالین واقعاً چه کاری در مغز انجام می‌دهد؟ آیا آزاد شدن افزایش یافته این انتقال دهنده عصبی برای تأثیرات غیر مطبوع استرس مسئول است یا به ما کمک می کند تا برآنها غلبه کنیم؟ پاسخ این سؤال واضح نیست و عقیده علمی شدیداً مختلف است.

n      یک مکتب فکری پاسخ می دهد که آزاد سازی نورآدرنالین در مغز مستقیماً‌ مسئول تأثیرات عاطفی مضر استرس است. این نتیجه گیری عمدتاً بر اساس شواهد جمع آوری شده از آزمایشات  روی حیواناتی است که محققان به طور الکتریکی نورن های آزادکننده نورآدرنالین را تحریک می‌کنند. این روند تغییراتی در عواطف و رفتار که سخت مشابه اضطراب و پاسخ به استرس است ایجاد می‌کند. برطبق این نظریه،‌کاهش در تعداد گیرنده های آدرنال B بعد از استرس مکرر به مقابله به اثرات مضر نورآدرنالین کمک می کند.

n      اگر نورآدرنالین اثرات بد استرس را ایجاد می کند، ما باید بتوانیم این تأثیرات را به وسیله جلوگیری کردن از آزاد سازی نورآدرنالین متوقف کنیم. تعدادی روش برای انجام این کار وجود دارد اما آسانترین راه، استفاده کردن از یک دارو است مثل 6- هیدروکسی دوپامین که زمانی که به داخل مغز تزریق می‌شود، به طور انتخابی،‌ سلول‌های عصبی ای را که از نورآدرنالین به عنوان یک انتقال دهنده عصبی استفاده می‌کنند تخریب می‌‌کند. زمانی که philippe Soubrie در مجمع ملی سلامتی و تحقیق پزشکی (INSERM) در پاریس، این کار را انجام داد و فهمید که حیوانات هنوز برای استرس آسیب پذیرند. مطالعات دیگر نشان داده اند که تزریق نورآدرنالین به داخل مناطق معینی از مغز می‌تواند حیوانات را از توسعه نشانه های استرس بازدارد. یافته هایی مثل این ها، نشان می دهند که آزاد شدن نورآدرنالین به خودی خود برای تأثیرات مضر استرس مسئول نیست اما یک پاسخ فیزیولوژیکی طراحی شده برای غلبه بر آنهاست. بنابراین آزاد سازی نورآدرنالین ممکن است برای فرآیند مقاوم شدن حیاتی باشد.

حتی داروهای ضد افسردگی کاری در مغز بدون نورآدرنالین انجام نمی‌دهند. محققان دانسته اند برای مدت زمانی، دور کردن نورآدرنالین از مغز داروهای ضد افسردگی را باز می دارند که تعداد گیرنده های آدرنال B راکم کنند. بنابراین شواهد در حال رشد که نورآدرنالین به کم کردن از نتیجه استرس کمک می کند، احتمالاً به وسیله کم کردن از تعداد گیرنده های آدرنال B. هورمون های دیگری همچنین احتمالاً در این فرآیند درگیر می‌شوند. این ها شامل می شوند بر گلوکوکورتیکوئیدها (شناخته شده به عنوان هورمون های استرس) که شبیه آدرنالین و نورآدرنالین،‌ به وسیله غده آدرنال تولید می شوند.

n      انتقال دهنده های عصبی دیگر در داخل سیستم لیمبیک همچنین به نظر می‌آید که برتعداد گیرنده های آدرنال B‌ در مغز تأثیر بگذارند. دو تا از این ها، 5- هیدروکسی تریپتآمین (یا HT 5، به طور خلاصه) و 6- آمینوبوتریک اسید (یا GAMA به طور خلاصه) ممکن است به طور اختصاصی مهم باشند. اگر HT 5 از مغز دور شود، مواد ضد افسردگی به طور طولانی تر از تعداد گیرنده های آدرنال B کم نمی‌کنند، شاید چون گیرنده ها کمتر به نورآدرنالین پاسخ می‌دهند. هیچ کس هنوز نمی داند چطور جدا کردن HT-5 راه و روش گیرنده های پاسخ دهنده به استرس را تغییر می‌دهد. اما این می‌تواند کلید مهم دیگری برای اتصال بین استرس، اضطراب و افسردگی به دست بدهد. شرکت دارو Bristol – Myers ، اخیراً دارویی که به نظر می‌آید آزاد سازی HT-5 را به عنوان شکل جدیدی از درمان اضطراب کم می‌کند، عرضه کرده است.

n      مانند HT-5 ، GABA ممکن است همچنین بر تعداد گیرنده های آدرنال تأثیر بگذارد. داروهایی که فعالیت GABA ، (یک انتقال دهنده عصبی که سلول های عصبی را از حمل گیرنده ها برای آن باز می‌دارد) را تشدید می‌کنند. خیلی وقت است که به خاطر اثرشان در درمان اضطراب، شناخته شده اند. آن ها شامل می‌شوند بر Librium , Valium که به یک گروه از مواد مرکب که Benzodiazepine نامیده می‌شوند تعلق دارند. (ببینید: چه چیزی برای یک زندگی آرام؟ دانشمند جدید، 6 می 1989.) اخیراً شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهند که داروهایی که GABA را پس می‌زنند، به اصطلاح عامل برعکس   Benzodiazepineها، تعداد گیرنده های آدرنال B را در مغز افزایش می‌دهند.

n      کسانی که آگونیست های برعکس را مصرف می‌کنند در محاکمه ها می‌گویند که آنها احساس اضطراب شدیدی می‌کردند و آنها تغییرات فیزولوژیکی شبیه همان هایی که در افراد مضطرب دیده می شود را نشان می‌دهند، بنابراین این داروها ممکن است تقلیدی از تأثیرات استرس باشند.

n      مطالعاتی مثل اینها دلالت می کنند بر اینکه همه تغییرات ایجاد شده به وسیله استرس در انتقال دهنده های عصبی و گیرنده هایشان ممکن است با هم مرتبط باشند. بنابراین، داروهای فعال بر یک گروه از سؤالهای عصبی ممکن است تأثیرات دور از دسترسی از مغز داشته باشند. در واقع این می‌تواند توضیح دهد که چرا هر دو داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی به نظر می‌آید که اضطراب و افسردگی را تسکین می‌دهند اگر چه آنها عملکرد نورآدرنالین، HT-5 و GABA را تغییر می‌دهند. اگر چنین باشد، یک عدم تعادل در عملکرد انتقال دهنده های عصبی و متفاوت بیشتر از اختلال در یکی به طور اختصاصی می‌تواند اختلالات وابسته به استرس را ایجاد کند. تنها زمانی که ما همه این فرآیندها را بفهمیم، خواهیم توانست توضیح دهیم که چرا بعضی مردم نمی توانند از عهده استرس برآیند در حالیکه دیگران می توانند این کار را کنند.

 




موضوع مطلب :


چهارشنبه 87 خرداد 22 :: 11:9 صبح ::  نویسنده : ابوالقاسم آوند